Park

Roten przetarł krew z nosa i westchnął. *Dobra. Iluzje nie skutkują, wygląda na to, że potrafi je odróżnić od prawdziwej osoby. Tyle o niej wiemy.*
-Dobra, ludzie. Wracamy do akademii.
Stwierdził i uśmiechnął się. *Jasne, za którymś razem mogłoby nam się udać, bo dowiadywalibyśmy się od niej kolejnych rzeczy, ale to graniczy z cudem. Nasz poziom jest zbyt niski, do tego nie znamy... to znaczy ja nie znam żadnej techniki, którą mógłbym ją zaskoczyć. Ta kobieta wie o nas wszystko, a my o niej tyle, co nic. Uzyskując kolejne informacje o niej odnosiłbym kolejne obrażenia, a do tego mnie denerwuje jej arogancja. Spadam stąd.* żeby Oragi i Megami wiedzieli, że on tylko "zawala", dodaje:
-To znaczy ja wracam, bo wy możecie próbować ją złapać, mi się nie chce.
Roten jak zawsze - nieposłuszny i nie podporządkowujący się nikomu kieruje się do domu. *Mam to wszystko gdzieś. Trudno, będę polepszał swoje umiejętności we własnym zakresie, jako uczeń akademii, nie genin.*

Ej Roto-san no co ty - zawołała dziewczyna (sensei) nie psuj mi zabawy - pojawiła się przed tobą bo jak nie to cię będę musiała uderzyć !

-Denerwujesz mnie więc, nie mam ochoty wykonywać twoich poleceń.
Powiedział patrząc jej prosto w oczy swoim nieprzyjemnym wzrokiem. Był przygotowany na cios, przed którym nie miał zamiaru się bronić. Na jego twarzy pojawił się lekki, niezrozumiały uśmiech.

JARE JARE , WIEM BOISZ SIĘ MNIE - wrzasnęła Ci do ucha

JARE JARE , WIEM BOISZ SIĘ MNIE - wrzasnęła Ci do ucha

Roten wyszczerzył się do niej radośnie i za chwilę zaczął się śmiać.
-Hahahaha!
Humor ten trwał chwilę *Hahahaha! Próbuje mnie sprowokować.* jego rozbawienie nie było ani trochę sztuczne, po prostu sposób zagrywania sensei na prawdę go rozśmieszył. Uśmiechnięty, nic nie mówiąc idzie dalej. *Chyba zaczynam ją lubić.*

NO Roten - powiedziała , w tym momęcie zauważyłeś że za jej plecami skrada się dziewczyna

Roten zignorował dziewczynę, by jej nie zdradzić.W istocie zajmując sensei rozmową i deklarując się, że nie chce jej łapać dawał w tej chwili okazję pozostałej dwójce do ataku, a jeśli miałoby się im udać, Roten nie miał nic przeciwko.
-Nie chce mi się Ciebie łapać. Wolę potrenować, bo póki co złapanie Cię wymagałoby nie lada poświęcenia i wysiłku, jeśli to w ogóle dla nas możliwe. Złapanie kogoś poprzez zaskoczenie jest proste, ale kiedy ktoś potrafi przewidzieć twoje ruchy... wtedy to nie będzie miało znaczenia tylko wtedy, gdy nie będzie miał fizycznej możliwości wykonania uniku.
Wytłumaczył jej, a jednocześnie grał na czas, co pozwalało dziewczynie oddać atak, jednak to był tylko przypadkowy efekt, bo tak na prawdę wcale mu na tym nie zależało.

No Roten-kun ! - szła za tobą , a dziewczyna była coraz bliżej jej

Roten wraca dalej do domu, jakby nie interesował go ten cały "test".

Zrobiłeś zaledwie parę kroków i usłyszałeś entuzjastyczny głoś swojej koleżanki.
- Mam! Mam złapałam sensei!
Dziewczyna odwróciła się.
- Jestem zastępczym sensei - odparła z uśmiechem - sensei'a nie złapałaś - wpatrywała się w jakiś punkt na niebie.

-Brawo.
Powiedział do dziewczyny bez entuzjazmu, acz nie była to też ironia, nie odwracaja się w jej stronę. Uparcie kontynuuje powrót do domu nie zważając na konsekwencję.

Nagle usłyszałeś dziwny odgłos, jakby ktoś z całej siły uderzył w bęben. Usłyszałeś kogoś śmiech. Twoi towarzysze zamarli. Zrobiłeś jeszcze jeden krok i nagle pod Twoim gardłem pojawiło się lśniące ostrze miecza. Stanąłeś jak wryty. Nawet nie poczułeś kiedy ten ktoś znalazł się tak blisko siebie. Spojrzałeś w górę. Przed tobą stała postać jakiegoś mężczyzny. Był ogromny. Przyjrzałeś mu się uważnie. Włosy faceta sterczały we wszystkie strony, na końcu każdego z "rogów" miał przypięty mały dzwoneczek. Mężczyzna wygiął usta w uśmiechu. Nie był to jednak przyjazny uśmiech. Stał wpatrując się w Ciebie, tak jakby miał ochotę z Tobą walczyć, jakby to było wyzwanie...

*Czy to sensei? Dlaczego ktoś o tak wysokim poziomie, że nie jestem w stanie go dostrzec wyzywa mnie do walki?* Roten westchnął i spytał się go.
-Czego chcesz?
Składając jednocześnie ukradkiem pieczęć do kawarimi i natychmiastowo podmieniając się z pniakiem na drzewie - po usłyszeniu odpowiedzi. Następnie, jeśli w istocie mężczyzna ten chce walczyć, Roten tworzy na drzewie 2 bunshiny. On wraz z jedną iluzją wyskakuje na niego z kunai. Jeśli wybierze iluzję - zostanie zraniony kunaiem wręcz przez Rotena, jeśli zablokuje cios Rotena - wtedy po prostu dojdzie do starcia. Trzecia iluzja zaś - biegnąc sama powoduje złudzenie, że to jest właśnie prawdziwy Roten przygotowujący atak. Na dodatek, aby wyglądało to realistyczniej - składa pieczęcie, przygotowując się niby do ataku.

- Czego chce?! Jak śmiesz tak do mnie mówić bachorze! - mężczyzna nie krzyczał, jego głos był tak donośny, że nie musiał. Chciałeś wykonać kawarimi jednak nie udało Ci się. Nie wiedzieć czemu nogi odmówiły Ci posłuszeństwa. Po raz pierwszy poczułeś strach, oczywiście nie dałeś tego po sobie poznać. Dlaczego się bałeś? Mężczyzna stał na przeciwko Ciebie obdarowując Cię nikłym, złośliwym uśmiechem. Jego miecz wciąż tkwił pod Twoim gardłem. Nagle poczułeś ogromną ilość chakry. Nigdy nie wyczuwałeś ilości chakry u kogoś. Na Twoim obecnym poziomie było to niemożliwe. Szybko zorientowałeś się, że nie tylko Ty to czujesz. Megato złapała się za głowę i z przerażeniem na twarzy padła na kolana. Chłopak ledwo trzymał się na nogach.
- Twoje imię i nazwisko? - ponownie usłyszałeś ten nieco ochrypły głos.

-Jestem Roten... Z klanu Kiniro.
*Jeśli chce mnie zabić, to nie mam szans na ucieczkę. Muszę zachować spokój.* Roten nie miał powodu do kłamania, nie był nikim ważnym, ot zwykły shinobi, więc mówiąc prawdę miał nadzieję, że mężczyzna nic mu nie zrobi.
-A twoje?
Sam zadał pytanie, choć może nie było to do końca na miejscu, ale skoro już się sobie przedstawiają, to młody chłopak uznał, że tak będzie kulturalnie.

- Zaraki Kenpachi - odparł - Twój sensei - nadal trzymał miecz pod Twoim gardłem i wpatrywał się w Ciebie z góry.

(Co do wyglądu, to wygląda identycznie jak ten z Bleacha - Didx to wymyślił, ja tylko piszę co mi każe)

-Ale ten miecz to chyba nie potrzebnie trzymasz przy moim gardle.
Mówi trochę zirytowany, przestraszony i skrępowany tym faktem.

Ja zdecyduje czy jest potrzebny czy nie , a ty Powiedział jego głos wibrował Ci w czaszce , poczułeś że zaczynasz się pocić Więc Roten pyskowałeś do mojej pomocnicy i chciałeś mnie zignorować

-Ta.
Mimo potężnej presji wywieranej na niego - odpowiada spokojnie.

Teraz ładnie gówniarzu nas przeprosi
- Kep-kun nie trzeba ! usłyszałeś wesoły głos pomocnicy sensei no nie denerwując się ! wyglądała jak by na niej tak ilość chakry wgl nie przeszkadzało

Nie rusza się i nic nie mówi skoro pomocnica twierdzi, że "nie trzeba".

Poczułeś że ostrze odsuwa się od twojego gardła , poczułeś ulgę i nagle trach nogi załamały się pod tobą , zimny pod zalał całą twoją twarz , Sensei podszedł to Pomocniczej sensei coś jej powiedział do ucha , po czym odszedł
po chwili usłyszałeś jak coś mówi do każdego z kolei ale nie rozumiałeś nic w twojej głowie był mętlik nagle poczułeś że podeszła do ciebie i wepchnęła Ci czekoladę do buzi

-Huh...
Roten odetchnął spocony, gdy sensei odszedł. Potem zdziwił się, gdy otrzymał czekoladę. *O. Czekolada.* Roten pogryzł ją i zjadł, choć nie za bardzo wiedział, po co to. Potem wstaje i patrzy na resztę już lekko uspokojony.